Giriş: Yarpağın pıçıltısı
Təbiət sakit danışır. O, çığırmır, səs-küy salmır. O, yavaş-yavaş toxunur ruhumuza – bir küləkdə, bir quş səslərində, bir yarpaq titrəyişində. Bəlkə də qadın da elə təbiət kimidir – sakit görünür, amma içində fırtınalar yatır. Qadının hissləri, onun düşüncələri, onun duruşu – hər biri bir ağacın kökü, budağı, yarpağı qədər canlı və mənalıdır. Yarpaqlar da gözəldir – çünki onlar həm solur, həm də yenidən doğur. Qadınlar da belədir: hər dəfə yıxılsa belə, yenidən kök salmağı bacarır.
Bu məqalə, təbiətin qadın ruhuna necə güzgü olduğunu, yarpağın yaşıl dilində qadının daxili səsini necə eşitdiyimizi, və təbiətdən ilham alan qadınların həyat fəlsəfəsini izah edir. Gəlin birlikdə ağacların kölgəsində gəzin, küləyin saçımıza toxunuşunda qadının zərifliyini hiss edək.
1. Yarpaqlar danışır – Qadının ruhu ilə
Yarpaqlar hər mövsümdə fərqli danışır: yazda ümid, yayda bolluq, payızda ayrılıq, qışda səbr. Qadının ruhu da belədir. Hər mərhələ bir mövsümdür. Uşaqlıq – yazın ilk tumurcuqları kimi. Gənclik – yayda günəşə uzanan budaqlar kimi. Analıq – payızda meyvə verən ağacın qüruru kimi. Və yaşlılıq – qışın dərinliyində gizlənən həyat təcrübəsi kimi.
Təbiətdən ilham alan qadınlar, öz həyatlarını bu dövrlərlə uzlaşdırırlar. Onlar heç bir mərhələni itki kimi görmürlər. Payızda tökülən yarpaq necə ki, ağacın ölümü deyil, dincəlməsi deməkdirsə, qadın da yaşlandıqca özünü itirmir – sadəcə daha dərinləşir.
2. Ağacın kökü kimi – Qadının iç gücü
Kök gözə görünmür. O torpağın altında gizlidir. Amma ağacın varlığı, onun dimdik duruşu, tam da o kökün sayəsindədir. Qadın da belədir. Onun iç gücü bəzən görünmür. Amma o güc olmadan bir ailə ayaqda qalmaz. O güc olmadan bir cəmiyyət sabitlik tapa bilməz. Təbiətdən ilham alan qadın, köklərinin harada olduğunu unutmur. O, həm tarixini, həm də gələcəyini özü ilə daşıyır.
O qadınlar ki, kənddə torpaqla işləyirlər – onlar bu gücü daha yaxından tanıyırlar. O qadınlar ki, səhər tezdən oyanıb ailəsi üçün çörək bişirirlər – onların kökü həm sevgi, həm zəhmətdir.
3. Günəşdən enerji alan – İşıqlı qadınlar
Təbiətdə hər şey günəşlə canlanır. Günəşsiz həyat olmaz. Günəş işığı çiçəkləri açdırır, yarpaqları yaşadır. Qadınlar da bir-birinə günəş ola bilir. Onlar bir-birini qaldıra, ruhlandıra, enerji verə bilir. Təbiətdən ilham alan qadın öz nurunu içində daşıyır və ətrafına yayır. Onun gülümsəməsi bir qönçə kimi başqalarını da açır.
Bəzən bir qadının bir cümləsi, bir baxışı, bir toxunuşu bir başqasının həyatını dəyişə bilir. Tıpkı günəşin sabah erkən bir təpəyə dəyib təbiəti oyatması kimi.
4. Yağışa bənzəyən göz yaşları – Təmizləyici duyğular
Yağış gələndə insanlar çətir axtarır. Amma torpaq sevinir – çünki o, yağışa susayıb. Qadının göz yaşları da belədir. Cəmiyyət ağlayan qadını zəif sayır, amma əslində onun göz yaşları daxili yağış kimidir – onu təmizləyir, yuyur, yenidən yaşadır.
Təbiətdən ilham alan qadın ağlamağı zəiflik yox, güc kimi qəbul edir. Çünki ağlayan insan içində dağlar qədər duyğu daşıyır. O, su ilə özünü yüngülləşdirir, özünü yenidən tapır.
5. Yarpaq dəftəri – Təbiətlə yazılan həyat hekayəsi
Bir çox qadın gündəlik yazır, amma təbiət də hər gün bir səhifə yazır. Yarpaqlar bu gündəliyin sətirləri kimidir. Onlar səssiz danışır, amma çox şey deyir. Hər payızda tökülən yarpaq bir xatirə, bir dərs, bir yaddır.
Təbiətdən ilham alan qadın həyatı müşahidə edir – tələsik deyil, diqqətli şəkildə. O, qışın ağappaq sükutunda öz daxili səsini eşidir. O, yazın rəngarəngliyində həyatın nə qədər dəyərli olduğunu anlayır. Həyat onun üçün təqvimdəki tarixlərdən deyil, təbiətdəki dəyişikliklərdən ibarətdir.
6. Səssiz qüvvə – Qadın və təbiətin susqun dirənişi
Təbiət çox danışmaz, amma daim hərəkətdədir. O sakit görünür, amma daimi dəyişir. Qadın da elədir – o səssizdir, amma fırtınadır içində. Onun mübarizəsi səs-küysüz baş verir. Uşaqları üçün etdiyi fədakarlıqlar, hər səhər başladığı yeni bir gün, etdiyi dualar, çəkdiyi ağrılar...
Təbiətdən ilham alan qadın susmaqla güclənir. O, qışın qarına baxıb səbir öyrənir. Baharın gəlişi ilə ümid tapır. Yayda məhsulunu biçir, payızda dincəlir. Onun dövranı təbiətin dövranıdır.
7. Rənglərdə yaşayan qadın – Hər mövsümün aynası
Hər qadının rəngi var – bəzisi yazın açıq yaşılını daşıyır, bəzisi payızın sarısında gizlənir. Təbiətin rəngləri qadının ruh halı kimi dəyişkəndir. Amma hər biri gözəldir. Hətta qurumuş bir yarpağın qəhvəyi tonu belə poetikdir.
Təbiətdən ilham alan qadın paltarında, evində, həyatında rənglərlə danışır. O, bir bahar çiçəyi kimi yaşamaq istəyir – görünmək, sevilmək və ruh vermək.
8. Külək və qadın – Azadlığın səsi
Külək sərbəstdir. O, maneələr tanımaz. Dağları aşar, çaylarla yarışar. Qadın da külək kimi azad olmaq istəyir. O, istəmir ki, onu qapatsınlar, yönləndirsinlər, sıxışdırsınlar. Təbiətdən ilham alan qadın azad ruhludur. O bilir ki, külək həm oxşaya, həm də silkələyə bilər.
O qadınlar ki, öz yolunu seçirlər, o qadınlar ki, öz həyatına sahib çıxırlar – onlar təbiətin azadlıq fəlsəfəsini yaşayırlar.
Nəticə: Yarpağın sirri – Qadının hikməti
Sonda təbiət bizə bir şey öyrədir: heç nə əbədi deyil, amma hər şey gözəldir. Yarpaqlar tökülür, amma ağac qalır. Qadın da zamanla dəyişir, amma onun özəyi qalır – mərhəmət, güc, ruhani dərinlik.
Təbiətdən ilham alan qadın, həyatını estetikaya çevirir. Onun üçün bir çiçəyin açması, uşağın gülüşü, yağışın damlası – hər biri kainatla əlaqənin sübutudur. Yarpaqların gözəlliyi kimi, o da sadə, təmiz və ilhamvericidir.