(Bədən qocalır, ruh xatirələrlə dolur)
GİRİŞ – Qocalıq nədir əslində?
İnsan yaşlandıqca zəiflədiyini düşünür.
Amma bəlkə də qocalıq zəiflik deyil, doluluqdur?
Bəlkə qocalıq – illərlə yığılan baxışların, sözlərin, göz yaşlarının və gülüşlərin yığıntısıdır?
Bu yazıda yaşın təbiətini, qocalığın əsl mənasını, cəmiyyətin yanaşmasını və ruhun dəyişməyən gəncliyini araşdıracağıq.
I. Yaş – rəqəm, yoxsa yolun uzunluğu?
-
Pasportda yaş – rəqəmdir.
-
Dəridə yaş – izdir.
-
Baxışda yaş – həyatdır.
-
Ruhda yaş – yoxdur. Ruh qocalmır.
İnsan yaşlandıqca yox, doğulduğuna daha yaxınlaşır.
Uşaqlıq və qocalıq – iki ucdur, amma hər ikisi saf haldır.
II. Qocalığın poetik mənası – saç ağarmır, xatirələr aydınlaşır
-
Ağ saç – hər bir ağrının, sevinci gizlədən xatirənin simvoludur.
-
Qırış – səni ən çox güldürən adamın izi ola bilər.
-
Yavaş addım – illərlə tələsən bir bədənin dincəlmək istəyidir.
Qocalıq – bədənin susaraq ruhu danışdırmasıdır.
III. Cəmiyyətin yanlış baxışı – Qocalıq deyil, dəyər
-
Cəmiyyət qocaları kənarda qoyur, halbuki onlar bir məktəbdir.
-
Bilgi, təcrübə, həyat dərsi – yaşlı insanın mirasıdır.
-
Qocalığa mərhəmət yox, hörmət lazımdır.
Əsl güc əzələ yox, yaddaşdır. Və qocalar yaddaşdır.
IV. İslamda qocalığın dəyəri
-
Quranda buyurulur: “Ata-anaya ‘uf’ belə demə” – (İsra surəsi, 23)
-
Peyğəmbərimiz (s) deyir: “Qocalara hörmət edən, mənə hörmət etmiş olar.”
-
İslamda qocalar – dua edən əllər, hikmətli dillər, mərhəmətli baxışlardır.
Yaş yalnız rəqəm deyil – ibadətlə bəzədilən illərdir.
V. Xatirə ilə yaşayan ruh – keçmişin güzgüsü
-
Qocalar gələcək plan qurmaz, keçmişin səhifələrini çevirərlər.
-
Hər xatirə – bir nəfəs, bir qoxu, bir səssizlikdir.
-
Və bu xatirələr onları həyatda saxlayar.
Söhbət zamanı bir yaşlının gözlərində birdən-birə uşaq baxışı peyda olar. Bu xatirənin gücüdür.
VI. Ruh qocalırmı? – Zehni enerji və daxili gənclik
-
Bədən zəifləyə bilər.
-
Amma oxuyan, düşünən, hiss edən insan qocalmaz.
-
90 yaşında bir insan hələ də şeir yazırsa, o ruh gəncdir.
Zehni məşq edən insanın ruhu dəriyə baxmaz.
VII. Yaşlandıqca daha az danışmaq – bəlkə də daha çox anlamaqdır
-
Gənclikdə insan özünü izah edər.
-
Yaşlandıqca susaraq qarşısındakını anlamaya başlayar.
-
Sözlərin yerini baxışlar, sükut, təbəssüm alar.
Qocalıq – danışmamaqla bağışlamağı öyrədən mərhələdir.
VIII. Qocalıqda sevgi – ən saf və tələbsiz hiss
-
Yaşlı qadının əri üçün hazırladığı sadə çay – illərlə yığılan sevginin göstəricisidir.
-
Qocalar arasında sevgi romantikadan çox, dərin bir anlaşmadır.
-
Əsl sevgi, əllərin qocalanda bir-birinə sarılmaqdır.
IX. Qocalıq və ölüm – qorxu yox, hazırlıq
-
Qocalıq insanı ölümə yaxınlaşdırmaz – onu qəbul etməyə hazırlaşdırar.
-
Bədən qocalanda ruh öz evinə doğru addımlayır.
-
Ölüm bir son yox, illərlə toplananların yenidən doğuluşudur.
X. Qocalığa necə hazırlaşmalı?
-
İndi etdiyin hər şey – sabahkı yaşlı “sən”in ruhunu formalaşdırır.
-
İndi oxuduğun kitab, sevdiyin insan, yazdığın şeir – yaşlı özünü bəsləyir.
-
Ona görə də bugünkü qərarların, sabahın müdrikliyidir.
Nəticə: Qocalıq həyatın payızıdır – rəngarəng, səssiz və dərin
Qocalıq – bir son deyil.
Bu, sükutun içində açan çiçək, gecə düşəndə parlayan ulduzdur.
Yaşlandıqca azalmaq yox, daha çoxunu anlamamaq üçün zaman qazanırıq.
Oxucuya sual:
Sən öz yaşlılığını necə təsəvvür edirsən? Səni hansı xatirə yaşadacaq?..
SHEFEQ.COM-dan rəy:
Biz inanırıq ki, qocalıq bədənə yox, ruhun keçirdiyi illərə yazılır.
SHEFEQ.COM olaraq qocalığı zəiflik deyil, böyük bir zənginlik hesab edirik.
Hər ağ saç bir həyat səhifəsidir. Hər qırış – bir xatirə.
Qocalmaqdan qorxma – bu, dolu yaşamaq deməkdir.