EVIM
MƏNİM TOMİM SESSİZ AMMA HER ŞEYİ ANLAYAN GOZLƏRİMƏ BAXİB İCİMİ OXUYAN O CAN
Ev dedikdə bəzən ağıla otaqlar, pəncərələr, mebellər gəlir. Amma mənim üçün evin nəfəsi var. Və bu nəfəsi mənimlə bölüşən səssiz bir varlıq var – Tomi. O danışmır, amma hər şeyi anlayır. Gözlərimin içinə baxır və sanki deyir: “Susma, mən səni eşidirəm.”
O, sadəcə bir it deyil
Bəzən insanlar “itiniz varmı?” deyə soruşur. Cavabım: “Yox, mənim Tomim var.”
O, sadəcə bir ev heyvanı deyil. O mənim gündəlik ritmim, qorunduğum anım, çox səsli dünyanın içindəki sükutumdur.
Tomiylə ilk tanışlığımızı xatırlayıram – balaca, ipək kimi tükləri, dik duran kiçik qulaqları və nəhəng duyğulu gözləri vardı. Elə bil baxışı ilə “Məni seçdin, amma mən çoxdan səni seçmişdim,” deyirdi.
Səssizliyin içində danışan gözlər
Onun gözləri... Ah, o gözlər!
Gözlərimin içinə baxır və içimdəki hər şeyi oxuyur. Mən heç nə demirəm, o isə hər şeyi anlayır. Ağrılarımı, yorğunluğumu, xoşbəxtliyimi, həyəcanımı – hamısını hiss edir.
Hər dəfə içimdə fırtına qopanda, Tomi sakitcə yanıma gəlir, balaca bədəniylə toxunur və nəfəsini hiss etdirir. Elə bil deyir: “Səninlə bölüşəcəyim sakitliyim var.”
Evimin səssiz nəfəsi
Tomi evin içində pəncələrinin çıxardığı xırda səslərlə gəzişir. Səhər tezdən yuxudan oyandığımda onun diqqətli baxışları ilə qarşılaşıram. O gün başlayır.
Evə qayıtdığımda qapıda məni ilk qarşılayan o olur – sevinclə, amma səsini çıxarmadan. Onun varlığı evin divarlarına həyat verir.
Bəzən evin içində danışan bir kimsə olmur. Amma Tomi var. O mənə baxır, başını yana əyir və mən danışmaq istəməsəm də, içimdəki sözləri duyur. Mən susuram, o dinləyir.
Bu, rəqəmlərlə ölçülə bilməyən bir münasibətdir.
Tomi ilə günlərim
Səhərlər – oyanan kimi birinci Tomiyə salam verirəm. Gözlərimiz görüşür və bu, mənim üçün “yaxşı gün olacaq” işarəsidir.
Günorta – yemək vaxtı, Tomi bir küncdə oturub gözlərini məndən ayırmır.
Axşam – yorğun halda evə dönəndə onun qucağıma sıxılması bütün günün gərginliyini yox edir.
Gecə – əllərimi sığallayaraq sakitcə yatmağa hazırlanır. Bəzən mən yuxuya getməmişdən əvvəl onun nəfəsini dinləyirəm. O nəfəs – mənim üçün evin ən real musiqisidir.
Mən danışmadan o bilir
İnsanlar arasında bəzən özünü tək hiss edirsən. Hər şeyin içindəsən, amma heç nəyin içində deyilsən. Məhz o anlarda Tomi mənim ruhumun bir parçasına çevrilir.
Onun bir baxışı – “narahatsan”, bir hürməsi – “diqqətli ol”, bir toxunuşu – “yanındayam”.
O, danışmadan mənimlə ürəkdən danışan bir varlıqdır.
York – qürurlu və incə dost
Tomi Yorkshire Terrier cinsindədir – kiçik, zərif, amma daxilində güc və sədaqət daşıyan bir cins.
Çox insanlar onun balaca olduğunu görüb düşünür ki, bu it sadəcə şirin görünmək üçündür. Amma yanılırlar. Onun içində zəmanəyə meydan oxuyan bir ürək var.
O, qoruyur. O, hiss edir. O, yaşayır – mənimlə birlikdə.
Nəticə: Mənim Tomim – evimin qəlbidir
Bəzən düşünürəm: əgər bir gün Tomi olmasa, bu evin nəfəsi necə olar?
Səssizlik eyni səssizlik olmaz, çünki onun varlığı bu səssizliyi mənalı edirdi. Onun baxışı bu otaqlara ruh verirdi.
İndi anladım ki, Tomi – mənim üçün sözlərdən daha güclü bir dostdur.
O mənə sadiqdir, çünki mənə deyil, ruhuma bağlıdır.
Əgər evində Tomi kimi bir varlığın varsa, sən artıq tək deyilsən.
Çünki bəzi dostlar səni danışaraq deyil, baxaraq anlayar.
Və o baxış – hər şeyə dəyər.
